"Πόσο γρήγορα η πρωινή αύρα απλώνεται. Η Μεγάλη Άρκτος αστράφτει στον ουρανό και στρέφεται προς τα κάτω". LI HO (791-817 μ.Χ.)
Αν και ο αστερισμός αυτός δεν μοιάζει με άρκτο (αρκούδα), σχεδόν όλα τα έθνη και σε όλες τις εποχές τον ονόμαζαν έτσι. Η Ελληνική Μυθολογία αναγνωρίζει σε αυτόν την ωραία Καλλιστώ, που κίνησε τη ζήλια της Ήρας με συνέπεια να την μεταμορφώσει σε αρκούδα. Έτσι άρχισε να περιπλανιέται στα δάση μέχρι που συνάντησε το γιο της τον Αρκάδα. Θέλησε να τον αγκαλιάσει, αλλά αυτός δεν αναγνώρισε τη μητέρα του, φοβήθηκε το θηρίο και σήκωσε το όπλο του για να την σκοτώσει. Ο Δίας, όμως τους λυπήθηκε και για να εμποδίσει το έγκλημα, τους ανύψωσε στον ουρανό, όπου έγιναν η Καλλιστώ, η Μεγάλη Άρκτος και ο Αρκάδας, η Μικρή Άρκτος. Αυτή η τιμή που τους έγινε εξαγρίωσε περισσότερο την Ήρα, η οποία παρότρυνε τον Ωκεανό και τη Θέτιδα να απαγορέψουν στους δύο αυτούς αστερισμούς να πλησιάζουν τα υγρά βασίλειά τους. Εξαιτίας της απαγόρευσης αυτής οι Άρκτοι περιστρέφονται συνεχώς γύρω από τον ουράνιο πόλο χωρίς ποτέ να δύουν κάτω από τον ορίζοντα.
Επειδή τα άστρα της Άρκτου είναι ορατά όλες τις εποχές του χρόνου για τους βόρειους λαούς, ήταν φυσικό να χρησιμεύσουν ως ρολόγια, τα οποία δείχνουν την πρόοδο της νύχτας με την αργή περιστροφική τους κίνηση. Το αστέρι που βρίσκεται στο μέσο της ουράς της είναι το γνωστό διπλό άστρο Μιζάρ με τον πολύ μικρότερο Αλκόρ. Στην αρχαιότητα το διπλό αυτό σύστημα χρησιμοποιείτο για να ελέγχουν οι αξιωματικοί αν οι στρατιώτες τους έβλεπαν καλά. Ονομάζεται και Αλ-Σαϊδάκ, ή Δοκιμή και όποιος το διακρίνει καλά έχει σίγουρα καλή όραση. Κάποιες παραδόσεις συνδέουν τα δύο αυτά άστρα με το άλογο και τον καβαλάρη, ενώ στη Γερμανία η παράδοση λέει ότι ο Αλκόρ παριστάνει έναν καροτσέρη ο οποίος κέρδισε την βασιλεία των ουρανών επειδή βοήθησε τον κατάκοπο Σωτήρα. Αυτός όμως δεν θεώρησε τον εαυτό του άξιο τέτοιας τιμής, και αντί για αυτό ζήτησε να οδηγεί τα ουράνια άλογα του Κυρίου. Αλλά και στην Ιταλία ο Αλκόρ ήταν γνωστός ως ο "Μικρός Αστρικός Ιππέας".
Μυθολογία των Ινδιάνων Housatonic.
Η μεγάλη αρκούδα πέφτει σε χειμερία νάρκη, μέσα στο σπήλαιο που για τους Έλληνες είναι ο αστερισμός του Βόρειου Στέμματος. Τρεις Ινδιάνοι πολεμιστές μπαίνουν στη σπηλιά και αφού βλέπουν την αρκούδα κοιμισμένη της κάνουν επίθεση. Η αρκούδα ξυπνά τρομαγμένη και ξεκινά μια τρομερή ανάβαση στον ουρανό, με τους τρεις πολεμιστές να την καταδιώκουν. Και σε αυτόν το μύθο η αρκούδα είναι τα τέσσερα άστρα της "κατσαρόλας" της Άρκτου και τα τρία άστρα στην "ουρά" είναι οι τρεις Ινδιάνοι. Το κυνηγητό διαρκεί αρκετό διάστημα. Τελικά, γύρω στον Οκτώβρη, καταφέρνουν και πιάνουν το ζώο.
Ο πρώτος Ινδιάνος μαχαιρώνει την αρκούδα και παρόλο που αυτή δεν πεθαίνει, αιμορραγεί συνεχώς, με το αίμα της να πέφτει από τον ουρανό πάνω στα φύλλα των δέντρων. Για αυτό τα φύλλα των δέντρων, το φθινόπωρο, παίρνουν κόκκινη απόχρωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου